هر نوزادی با پا گذاشتن به سن یک سالگی می‌تواند بسیاری از کارها را خودش انجام دهد. مثلاً صفحات کتاب‌های کلفت مقوایی را یک به یک ورق بزند، اجسام را در سوراخ‌های هم‌شکل خود جا بگذارد، اگر تشویقش کنید توپی را به سوی شما بغلتاند و اگر از او بخواهید جسمی را به دستتان بدهد. او توانایی رها کردن اجسام را می‌آموزد؛ توانایی رها کردن اجسام گام مهمی است، چون کودک می‌تواند اجسام را در هر کجا که می‌خواهد بگذارد.
فرزند شما در این یک سال مهارت‌های زیادی مانند راه‌رفتن، صحبت‌کردن و پریدن را آموخته و بر آنها مسلط شده است. در یک سالگی، برخی مهارت‌های شخصی مانند نگه‌داشتن یک بطری یا یک فنجان نیز از کودک انتظار می‌رود. البته انتظار نداریم که در این سن کودک چنان آموزش دیده باشد که خودش به دست‌شویی برود، اما انتظار می‌رود کلمات یا نشانه‌هایی را به کار ببرد که برای پرستار یا والدینی که از او نگهداری می‌کنند قابل‌درک باشد. همچنین، تقلیدکردن از هر آموزش رسمی مؤثرتر و مهم‌تر است. درواقع کودک آنچه را انجام می‌دهید، تقلید می‌کند و بهتر یاد می‌گیرد.
- ۹۹/۰۳/۲۴